Terapia grupowa w leczeniu uzależnień

Terapia grupowa jest formą psychoterapii, która polega na stosowaniu grupowej metody leczenia problemów psychologicznych; innymi słowy, grupa osób spotyka się w określonym miejscu i czasie pod opieką psychoterapeuty. Istnieje wiele form psychoterapii grupowej. Psychodynamiczne, Gestalt, rozwój osobisty i trening umiejętności, grupy psychoanalityczne, grupy wsparcia dla osób doświadczających pewnych stanów, terapia tańcem i ruchem, psychodrama.

O terapii grupowej i dynamice grupowej można mówić bardzo długo; jest to temat niemal niewyczerpany i bardzo interesujący. Są to grupy, w których uczestnicy nawiązują relację terapeutyczną z osobami prowadzącymi. Grupę terapeutyczną można postrzegać jako zbiór osób, w którym każdy uczestnik jest niepowtarzalną jednostką i ma swoje własne, niepowtarzalne cele i zadania.

Takie osoby będą mówić o rzeczach, które normalnie byłyby przemilczane. W takich grupach ludzie odkrywają swoje karty, aby lepiej poznać samych siebie w trakcie interakcji z innymi. W grupie dostrzegają znajome trudności w relacjach, a jednocześnie nowe możliwości i szanse na ich rozwiązanie.

Terapia grupowa różni się od indywidualnej bardziej efektywnymi warunkami. W grupie trzeba mieć dużo odwagi, żeby się odezwać. Wszystko jest tak jak w życiu: pewna doza rywalizacji, umiejętność poddania się lub upierania, dokonywania właściwych wyborów i wiele innych.

Grupa zawsze widzi szerzej niż jedna osoba. Zmiana terapeutyczna w grupie zachodzi dzięki wymagającej interakcji różnych elementów doświadczenia życiowego danej osoby, które można postrzegać jako czynniki terapeutyczne.

Sprawdź także: Psycholog, psychoterapeuta czy może psychiatra? Jaka jest różnica?

Rodzaje i metody terapii grupowej

Obecnie wyróżnia się kilka głównych rodzajów terapii grupowej:

• Dyskusja w grupie;

• Grupowa terapia rodzin;

• Psychogimnastyka;

• Rysunek projekcyjny;

• Muzykoterapia;

• Dramaterapia;

• Izoterapia itp.

W psychoterapii grupowej stosuje się różne metody: grupy samopomocy, leczenie uzależnień, psychodramę, analizę grupową i inne. Wybór konkretnej metody zależy od problemów występujących u pacjenta. Doświadczeni psychoterapeuci z ośrodków zdrowia prowadzą grupy zajmujące się różnymi problemami.

Techniki terapii grupowej:

• Wsparcie;

• Parafrazowanie wypowiedzi;

• Ułatwianie komunikacji;

• Omówienie problemu;

• Rozpoznawanie emocji;

• Identyfikacja zachowań;

• Próba odpowiedniego zachowania;

• Porady;

Cele terapii grupowej

Cele terapii grupowej mogą być następujące:

• Rozwiązywanie wewnętrznych konfliktów uczestników,

• Usunięcie napięcia emocjonalnego i psychicznego,

• złagodzenie lęków i niepokoju,

• korygowanie odchyleń w pewnych formach zachowania,

• rozwijanie umiejętności i zdolności do radzenia sobie z emocjami oraz zachowań adaptacyjnych,

• budowanie skutecznych relacji interpersonalnych

• inne problemy niedostosowawcze, które można korygować lub leczyć w praktyce psychoterapeutycznej.

Rozwiązywanie problemów z pomocą profesjonalnego psychoterapeuty w ramach terapii grupowej różni się od psychoterapii indywidualnej, w której klient i psychoterapeuta rozmawiają w cztery oczy.

Terapia grupowa pozwala osobom mającym trudności w komunikacji i budowaniu relacji nie tylko uświadomić sobie destrukcyjne mechanizmy reakcji i zachowań, ale także pracować nad nimi w bezpośredniej komunikacji w grupie psychoterapeutycznej, otrzymując informacje zwrotne zarówno od psychoterapeuty, jak i od każdego uczestnika grupy.

Ta korzyść z psychoterapii grupowej dotyczy relacji interpersonalnych, ale także bliskich związków, w których występują trudności lub bariery w osiągnięciu otwartości, szczerości, zrozumienia i emancypacji.

W terapii grupowej jeden lub kilku terapeutów pracuje z małą grupą klientów. Psychologowie dostrzegają pozytywne efekty terapeutyczne, których nie można było osiągnąć w terapii indywidualnej. Na przykład - problemy interpersonalne są rozwiązywane w grupach.

Celem psychoterapii grupowej jest emocjonalne wsparcie w podejmowaniu trudnych decyzji i stymulowanie rozwoju osobistego członków grupy. Połączenie doświadczeń z przeszłości i doświadczeń poza grupą terapeutyczną, interakcje między członkami grupy a terapeutą, stają się materiałem, za pomocą którego prowadzona jest terapia. Interakcje te mogą być postrzegane nie tylko jako pozytywne, ponieważ problemy, z jakimi klient boryka się w życiu codziennym, znajdują nieuchronne odzwierciedlenie w interakcjach z grupą. Daje to możliwość przepracowania problemów w środowisku terapeutycznym, co pozwala na zdobycie doświadczeń, które następnie można przełożyć na "prawdziwe życie".