Bigoreksja jest zjawiskiem współczesnego wieku. Osoby cierpiące na fanatyzm, znany również jako megareksja lub odwrotna anoreksja, mają obsesję na punkcie tycia, a nie chudnięcia. Bigoreksja jest także nazywana "kompleksem Adonisa", od imienia mitologicznej postaci greckiej, która uosabiała męską siłę i piękno. Około 90 procent osób z tym zaburzeniem to mężczyźni. U większości z nich zaburzenie to rozwija się w późnych latach młodzieńczych.

Bigoreksja a anoreksja

Bigoreksja i anoreksja to dwa rodzaje zaburzeń dysmorficznych ciała, które mają ze sobą wiele wspólnego. Na przykład mężczyźni cierpiący na bigoreksję widzą siebie jako słabych i chudych, niezależnie od tego, jak bardzo "wybujali" i umięśnieni się stają, podczas gdy dziewczęta zmagające się z anoreksją widzą w lustrze grubą dziewczynę, niezależnie od tego, jak bardzo są szczupłe lub ile schudły. Jedni rozmyślają jak szybko przybrać na wadze, drudzy co jeść, aby schudnąć. Cechą wspólną osób cierpiących na bigoreksji i anoreksje jest nieustanne "sprawdzanie ciała" lub porównywanie się z innymi.

Chociaż eksperci nie są pewni, dlaczego u mężczyzn występuje to zaburzenie, to jednak osoby, które w dzieciństwie miały niedowagę lub nadwagę, a także te, które były zastraszane lub dręczone, znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka. Problem ten wynika ze społecznej troski o to, co jest postrzegane jako idealne męskie ciało. Idealne męskie ciało jest jednak zniekształcone kulturowo, podobnie jak idealna kobieta ze szczupłą talią, okrągłą pupą i dużymi piersiami.

Jeśli obawiasz się, że Ty lub ktoś, na kim Ci zależy, może cierpieć na tę formę zaburzeń dysmorficznych, jest kilka objawów, na które należy zwracać uwagę.

Objawy bigoreksji u Twoich bliskich:

• Boją się pominąć jeden dzień ćwiczeń, nawet jeśli odczuwają ból lub nie czują się dobrze, z obawy przed utratą mięśni lub schudnięciem.

• Mogą ukrywać swoje ciało pod luźnymi ubraniami lub obsesyjnie się opalać, aby wyglądać bardziej atrakcyjnie.

• Dążenie do stosowania diety wysokobiałkowej, nawet kosztem diety zbilansowanej. Wielu mężczyzn cierpiących na to zaburzenie ma obsesję na punkcie kupowania i przygotowywania idealnego napoju wysokobiałkowego.

• Ignorowanie kontaktów ze starymi przyjaciółmi, preferowanie spędzania czasu w samotności lub z osobami o podobnych poglądach.

• Obsesyjnie skanują swoje odbicie w lustrach lub oknach.

• Mogą stosować steroidy anaboliczne w celu zwiększenia objętości i masy mięśniowej.

Mężczyźni cierpiący na bigoreksję zwykle unikają leczenia, często dlatego, że postrzegają to zaburzenie nie jako problem, ale jako zdrowy styl życia, który charakteryzuje się dyscypliną, rygorystycznymi ćwiczeniami, kontrolowaną dietą i niewielkim lub żadnym używaniem tytoniu lub alkoholu. Mogą należeć do subkultury "szczurów gimnastycznych", do której należą osoby o podobnym sposobie myślenia, które również nie widzą w sobie problemu.

Tak czy inaczej, nawet zdrowy styl życia przestaje być zdrowy, gdy staje się kompulsywny. Bigoreksja i inne zaburzenia dysmorficzne często prowadzą do uszkodzeń mięśni, ścięgien i stawów spowodowanych nadmiernymi lub agresywnymi ćwiczeniami. Osoby z tym zaburzeniem mają również problemy finansowe związane z opłatami za siłownię i drogie suplementy, a także problemy w pracy lub szkole, silny niepokój, depresję i myśli samobójcze.

Mężczyźni, którzy stosują sterydy anaboliczne w celu zwiększenia masy ciała, są narażeni na zwiększone ryzyko łysienia, kurczenia się jąder, ciężkiego trądziku, powiększenia czoła, zmniejszenia liczby plemników, niepłodności i rozwoju piersi. Sterydy nie są bezpieczniejsze dla kobiet i mogą powodować wzrost owłosienia na twarzy i ciele, zmniejszenie piersi, pogłębienie głosu, wypadanie włosów i zatrzymanie cyklu miesiączkowego. Ciągłe stosowanie steroidów naraża pacjentów na ryzyko zakrzepów krwi, wysokiego ciśnienia krwi, udaru, zawału serca, nieprawidłowej pracy wątroby i podwyższonego poziomu cholesterolu. W leczeniu uzależnienia od sterydów może być konieczne leczenie farmakologiczne lub rehabilitacja.

Leczenie zaburzeń dysmorficznych ciała

Leczenie bigoreksji i innych zaburzeń związanych z dysmorfią ciała często obejmuje terapie, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT), w której przeszkolony terapeuta prowadzi pacjentów przez proces analizowania i kwestionowania założeń i negatywnych myśli dotyczących wyglądu i wizerunku ciała, tak aby schematy myślowe mogły zostać przekształcone w bardziej pozytywne, realistyczne myśli. Leczenie obejmuje także podstawowe problemy, takie jak trauma związana z zastraszaniem, niska samoocena, dysfunkcja rodziny, wpływ mediów i Internetu, depresja, lęk i inne bieżące zaburzenia. Klienci często odczuwają ulgę, że mogą wrócić do "normalnego życia", a nie spędzać swoje cenne życie na siłowniach i torach wyścigowych.

Rzetelne i empatyczne poradnictwo pomaga ludziom nauczyć się patrzeć na swoje ciało ze zrozumieniem, wdzięcznością i otwartością, a także uzyskać kontrolę nad swoim ciałem w każdej chwili. Wiele osób odnosi korzyści z praktykowania technik relaksacyjnych, takich jak mindfulness, medytacja i wiele innych metod uzupełniających.